Günümüzde hem elektriği hem de ısıyı depolayabiliyor ve sonra tekrar kullanabiliyoruz. Depolanan güç kısa müddetli muhtaçlık için kullanılıyor. Elektriği bir dönem yetecek kadar saklamak yahut bunu taşınabilir hale getirmek epey güç. Avrupa Birliği takviyeli Reveal projesi tam da bu sorunu çözmek için kollar sıvadı.
Yazın güneşin bol olması sayesinde üretilen gücün kış için saklanabilmesi çok zorlayıcı bir süreç fakat ısıtma dahil her alanda yenilebilir güce geçmek istiyorsak bunu yapmabilmemiz gerek. Yapabileceğimiz şeylerden biri güneşin ve rüzgarın şebekenin gereksiniminden fazla üretim yaptığı zamanlardaki fazla enerjiyi, Alüminyum Oksit kullanarak bu enerjiyi element halindeki alüminyuma çevirmede kullanmak olabilir. Bu halde depolanan gücün yoğunluğu şaşırtan derecede yüksek o denli ki petrolden fazla. Alüminyumda saklanabilen teorik güç ölçüsü 24 Mwh/m3 lakin pratikte elde edilebilen ölçü 15 Mwh/m3.
Kış boyunca yetecek kadar ısı ve elektrik sağlanacak
Sonuçta bu biçimde element haline dönüştürülen alüminyumlar binalara taşınabilir ve burada kışın tekrar oksit haline döndürülürken ısı ve elektrik sağlayabilir. Üstelik bu süreç içersinde hiç bir karbon emisyonu olmaz. Üstelik şarj edilen sistem deşarj edilmeyi beklerken hiç güç kaybı yaşamaması.
Sistem şu formda çalışıyor: Bir tesiste yazın üretilen fazla elektrik gücü saf alüminyuma dönüştürülüyor, sonra bu alüminyum binalara dağıtılıyor. Dağıtılan alüminyum özel basınçlı tank ya da soğutma gerektirmiyor. Vakti geldiğinde ise ısınma için sıcak su ve elektrik üretmek için kullanılıyor. Isınma dönemi sonunda tekrar oksitlenen alüminyum dönüşüm için yendiden tesise gönderiliyor.
Kimyasal tepki ise kolay merkezi tesiste alüminyum oksit içindeki oksijen ısıtılarak çıkartılıyor. Saf element haline dönen alüminyum sonra su ile karşılaştırıldığında suyun içindeki oksijeni kapmakta, ortama H2 vermekte. Bu hidrojen ise yakıt hücresi ile hem elektriğe hemde ısıya dönüştürülerek ortama su verilir. Buna benzeri bir sistem hali hazırda hidrojen ile de yapılıyor. Hidrojen binanın olduğu tesiste üretilebilecek olması ona avantaj sağlıyor, ancak hidrojen alüminyuma nazaran 8 kat fazla hacim kaplıyor ve ayrıyeten çok yanıcı bir halde bu nedenle üretmesi ve saklaması hatta transferi tehlikeli olabiliyor. Ayrıyeten sistemin suramı ve işletilmesi özel teknik elemanlar gerektiriyor. Ayrıyeten tek tek her binada üretim ekonomik ölçek için çok uygun değil. Hidrojeni üretip dağıtmak ise başka bir keder. Çünkü hidrojeni taşımak için çok yüksek basınca sahip kompozit tanklar, vahim düşük sıcaklıkta sıvılaştırılmış hidrojen kullanılmakta. Bu metotlar her durumda hidrojenin sıvılaştırılmak için yahut yüksek basınca getirmek için ağır güç harcamakta.
Bu sayede bir meskenin kış boyunca muhtaçlığı olan enerjiyi ısı ve elektrik olarak bir çamaşır makinesi boyutundaki bir aygıta sığabiliyor. Yani kış başında bir sefer ile batarya binalara taşınabilir, kış sonunda da geri toplanıp şarj edilebilir. Üstelik bu durumda kişinin ödeyeceği maliyet kwh başına için 20 Euro/cent üzere düşük bir ölçü olması kestirim ediliyor. Avrupa birliği takviyeli projenin emeli bu hayalin gerçekleştirilebilmesi için saf alüminyum üretimi, dağıtımı ve gücün üretilmesi için kullanılacak bina sistemlerinin tasarlanması olacak.
