Apple Vision Pro, artırılmış ve sanal gerçeklik dünyaları ise aslında profesyonellere çok büyük kapılar açma potansiyeli taşıyor. Geçtiğimiz gün gerçekleştirilen GTC konferansı kapsamında ise Nvidia, Apple ile işbirliğine giderek bu potansiyeli Omniverse Cloud API’leri aracılığıyla geliştiricilerin kullanımına sunuyor.
Vision Pro, Omniverse ile buluşuyor
Nvidia mühendisleri Omniverse Cloud uygulama programlama arayüzünü (API) kullanarak etkileşimli, endüstriyel dijital ikizlerin Apple Vision Pro’ya aktarılmasının önünü açtı. Vision Pro, 3.500 dolar üzere değerli bir fiyata sahip olsa da endüstriyel ve kurumsal şirketler, dijital ikizlerin potansiyeli göz önüne aldığında takımlarını Vision Pro ile donatabilir.
Yeni Omniverse Cloud API‘leri, Nvidia’nın kendi Graphics Delivery Network‘üne (GDN) entegre olacak ve Apple Vision Pro’da etkileşime girilebilecek 3D tecrübeler oluşturma ve üretme sürecini büyük ölçüde kolaylaştıracak. Bu ağın Nvidia’nın GeForce Now bulut oyun ağı için oluşturduğu ağla tıpkı olduğunu da belirtelim.
Dolayısıyla bulut tabanlı yaklaşım, gerçek vakitli fizikî tabanlı render’ların Apple Vision Pro’ya meselesiz bir formda aktarılmasına imkan tanıyarak bir yandan maliyeti de düşürüyor. Zira dijital ikiz üzerinde çalışırken gereksiniminiz olan tek şey Vision Pro oluyor. İş akışı ayrıyeten aygıt üzerinde lokal ve uzaktan manzara oluşturmayı birleştiren bir teknik olan hibrit imaj oluşturmayı da sunuyor. Kullanıcılar, GDN’den akış sağlayan Omniverse RTX Renderer ile Apple’ın lokal SwiftUI ve Reality Kit‘inden yararlanarak tek bir uygulamada etkileşimli tecrübeler oluşturabiliyor.
Vision Pro ve Omniverse tabanlı iş akışı, çok çeşitli kullanım durumlarını kapsayabiliyor. Örneğin, tasarımcılar bu teknolojiyi 3D datalarını kalite kaybı yahut model küçültme olmadan tam aslına uygun olarak görmek için kullanabilir. Bu tıpkı vakitte e-ticaret deneyimleri için yeni kanallar ve fırsatlar da açabilir. Endüstriyel ortamlarda, fabrika planlamacıları tüm mühendislik fabrikası data kümelerini görüntüleyebilir ve bunlarla etkileşime girebilir, böylelikle iş akışlarını optimize edebilir ve potansiyel darboğazları daha projenin başında belirleyebilirler. Ayrıyeten gerçek bir fizikî prototip esere olan muhtaçlık da ortadan kalkmış yahut en aza inmiş oluyor.