Takvimlerin 12 Haziran 1962’yi gösterdiği bir sabah gardiyanlar, rutin bir süreç olarak sayım yapıyordu. Görünüşe nazaran her şey olağandı. Fakat 3 mahkûmun odalarına daha dikkatli bakıldığında yataklarında, kartonpiyerden yapılmış başlarla karşılaştılar! 3 adam, FBI ve ABD ordusunun da dahil olduğu insan avına karşın hiçbir yerde bulunamadı.
Bazıları bu kaçışın, olaydan neredeyse 1 yıl sonra Alcatraz Hapishanesi’nin kapatma kararında tesirli olduğunu bile söylüyor. Gelin, 3 mahkûmun şaşırtan kaçış öykülerine daha yakından bakalım.
ABD’nin San Francisco Körfezi’nde bulunan Alcatraz Hapishanesi, 1934 yılında kurulduğundan beri hiçbir başarılı kaçış olmamıştı.
1930’larda Alcatraz; Pasifik’in soğuk, ve dalgalı sularıyla çevrili, ürkütücü bir yerdi. Al Capone ve George “Machine Gun” Kelly üzere ün salmış tehlikeli hatalılara da burada rastlamak mümkündü. Sert demir parmaklıklar, stratejik olarak pozisyonlandırılmış bir dizi muhafaza kulesi ve mahkûmların günde bir düzine denetimini içeren katı kuralları vardı. Kaçış neredeyse imkansız görünüyordu.
Her şeye karşın; 1934’ten, hapishanenin kapatıldığı 1963 yılına kadar; 36 adam, 14 farklı firar girişiminde bulundu. Neredeyse tamamı yakalandı ya da bu teşebbüsten sağ çıkamadı. Bununla birlikte, olayımıza mevzu olan silahlı soyguncu Frank Morris ve banka soyguncu kardeşler Clarence ile John başarılı bir kaçışa imza attı ve sonrasında hiçbir yerde bulunamadı
Hapishane o kadar güvenlikliydi ki kaçma teşebbüsünde bulunanların sonu Alcatraz oluyordu.
Alcatraz Hapishanesi’nde başarılı bir kaçma hadisesi olmadığı için diğer hapishanelerden kaçmaya çalışan mahkûmlar bile buraya gönderiliyordu.
Bahsettiğimiz bu firar olayındaki üç mahkûm da tıpkı biçimde, öteki hapishanelerden kaçma teşebbüsünde bulundukları için Alcatraz’a getirilmişti. Hatta içlerinden Morris “kaçış sanatçısı” lakabıyla tanıınıyordu.
O gün geldiğinde, dahiyane planlarını uyguladılar.
Yataklarında, gece bekçilerini kandıran; alçıdan, cilt rengi boyadan ve gerçek insan saçından yapılmış kukla başlar vardı. Sayımda bunu fark eden gardiyanlar çabucak hapishaneyi kilitledi ve yoğun bir arama başladı.
Aylarca planlanan kaçış, o kadar profesyonelceydi ki körfezin soğuk sularında ve kuvvetli akıntıda kıyıya yüzmenin güç olacağını bile hesaba katarak çaldıkları lastik yağmurluklardan bir sal yapmışlardı. Hatta lastikten can yelekleri bile vardı!
Yaptıkları lastik ekipmanlarının parçaları adanın yakınlarında bulundu ancak karaya ulaşıp ulaşamadıkları hiçbir vakit bilinemedi. Koyda hiçbir vakit ceset bulunamadı.
Kaçaklardan geriye kalan deliller incelendiğinde FBI, kaçışa dair ipuçlarını birleştirerek şu sonuca vardı:
Kaçaklar, eski bir testere bıçağı bulduklarında kaçış planı yapmaya başlamışlardı. Bozuk bir elektrikli süpürgenin motorundan yapılmış el üretimi matkap da dahil olmak üzere kaba aletler kullanarak duvarda ihtimamla delikler açmışlardı. Hücrelerin ardındaki havalandırma deliklerini gevşeten firariler, daha sonra bu delikleri karton kesimleriyle saklamışlardı.
Sıhhi tesisat borularını basamak olarak kullanıp hücre bloklarının çatısına çıkarak burada zımnî bir atölye kurmuşlardı. Kaçarken de tekrar çatıya çıkıp 15 metrelik bir yükseklikten atlayarak dikenli teli kesmişlerdi ve su kenarına inmişlerdi. Ama sonrasında ne yaptıkları hâlâ aşikâr değil.
Olayla ilgili ‘Escape from Alcatraz’ isimli bir sinema bulunuyor:
